Exercises in Learning Dutch #2

Exercises in Learning Dutch #2

I wonder if my teachers will decide that it isn’t such a good idea to ask an aspiring author to write a short piece of “freeform text” about a given subject, in this case, a restaurant. This time, I wasn’t time limited in class, but able to write as a piece of homework. It did mean that I could look up vocabulary that I didn’t know, and look up some more interesting verb tenses for a story set in the past. I hope that I’ve got all my grammar correct. And it’s rather longer than my previous short story.

I’ve even given it a title: “Het Beste Visrestaurant van Scheveningen”.

I’ll find what my teachers actually think about it tomorrow or Thursday. One thing I really did enjoy: one teacher had said that we should never use the word “vies” to describe food in a restaurant; so I’ve done exactly that, and I think that it’s appropriate in context. Breaking the rules FTW..

Het Beste Visrestaurant van Scheveningen

Honderd jaar geleden was iedereen in de stad het erover eens dat Pieter en Beatrix het beste visrestaurant van Scheveningen hadden. Jarenlang was Pieter de zee uitgegaan en had hij de vis gevangen, die Beatrix vervolgens in de keuken van het restaurant kookte.
Om de paar dagen ging Pieter in zijn vissersboot de zee op om vis te vangen. Elke ochtend bij zonsopgang wachtte Beatrix op de haven tot hij terugkwam. Ze droeg een doos met de vis die hij had gevangen terug naar haar keuken, en ze kookte die vis voor hun klanten. Met de meest verse vis en de beste kok van de stad was het restaurant ‘s avonds altijd druk. En hun twee lange en sterke zoons serveerden aan de tafels in het beste visrestaurant van Scheveningen had.

Tot de nacht van de storm was iedereen in de stad het erover eens dat Pieter en Beatrix het beste visrestaurant van Scheveningen hadden. Op de ochtend na de eerste storm van de winter ging Beatrix naar de haven om op haar man te wachten, maar die ochtend kwam hij niet terug. Ze stond daar te wachten toen de zon opkwam, maar zijn boot kwam niet terug naar de haven. Ze stond daar rond het middaguur te wachten, maar Pieter kwam nog steeds niet terug. De hele dag wachtte ze, en toen de zon onder de zee zakte, viel ze huilend op de grond, omdat ze nu wist dat haar man nooit meer terug zou komen.
Elke ochtend na die dag ging ze, gekleed in de kleding van haar weduwschap, nog steeds in de haven wachten als de zon opkwam, nog steeds in de gaten houdend tot de boot van haar man terug de haven in zou varen, hoewel dat nooit gebeurde. Toch kwam ze elke dag terug naar het restaurant met vis om te koken, en de klanten van het restaurant waren het er nog steeds allemaal over eens dat ze nog steeds de beste kok was en het beste visrestaurant van Scheveningen had.

The inscription on the plinth reads
“Voor allen die uitvoeren en niet terug keerden”
“For all who went out and never returned”

Maar haar zonen vroegen zich af waar ze haar vis kocht nu hun vader dood was en hem niet langer kon vangen. Op een ochtend besloten ze haar te volgen, zich afvragend of ze een nieuwe visser in haar leven had gevonden, een nieuwe man die hun vader zou vervangen. Toen ze vlak voor zonsopgang naar de haven ging om de boten te zien terugkeren, volgden ze haar, zich schuilhoudend in de ochtendschaduw zodat ze ze niet zou zien.
Toen ze bij de kade kwam, keken ze vanuit hun schuilplaats toe hoe ze een boot begroette en de man omhelsde en kuste die aan wal stapte. Terwijl hij haar een grote doos vis gaf, waren ze geschokt toen ze zagen dat het de boot van hun vader was, en dat de man die ze kuste en omhelsde hun vader was. Maar hij was niet meer de vader die ze zich herinnerden. Zijn lichaam was wit en opgezwollen door de zee, zijn rottende vlees werd opgegeten door de krabben. Overmand door angst renden ze weer naar huis, geschokt door wat ze hadden gezien.
En toen hun moeder deze keer met haar doos vis naar de keuken terugkeerde, zagen ze dat alle vissen net zo opgeblazen en bedorven waren als het lijk van hun vader. Hun moeder kookte nog steeds, maar haar gerechten waren vies en verrot. En nu wil niemand meer eten in het beste visrestaurant van Scheveningen had.